ஏனடி அழைத்தாய் ?
எனை ஏனடி அழைத்தாய் ?
என் கவிதை தடாகத்தில்
அழகாய் பூத்திருந்தேன் !
உன் பிம்பம் விழுமென
நீராய் காத்திருந்தேன் !
கல்லெறிந்து போகிறாய்
கல் நெஞ்சக்காரியோ ?
தெறித்த துளிகளும்
முத்துக்களாய் உனக்காக !
ஏனடி அழைத்தாய் ?
எனை ஏனடி அழைத்தாய் ?
தொட்டியில் இருக்கும் மீன் நான்
கையில் எடுத்து கொஞ்சுகிறாய் …
சுவாசமின்றி வாழும் கலையை
எனக்கு கற்று கொடுக்கிறாய் !..
துடிக்கும் போது இனிக்கும் …
இனிக்கும் போது வலிக்கும் …
வலிக்கும் போது சிரிக்கும் …
விந்தையை நீ அறிவாயோ ?
ஏனடி அழைத்தாய் ?
எனை ஏனடி அழைத்தாய் ?
கார்மேகம் சூழ்ந்ததென
நெடுவனம் தான் வருந்துமோ ?
பூந்தென்றல் வீசுதென
பூக்களும் தான் புலம்புமோ ?
காதலன் கொஞ்சுகையில்
காதல் மனம் கெஞ்சுமோ ?
இயற்கையின் விதி புரியாதோ ?
காதலின் சதி தெரியாதோ ?
பேதை பெண்ணே !
நான் காதலிப்பது
எனக்காக அல்ல
நமக்காக !…
இல்லையென்று கேட்பதற்கு
இல்லாமலே போகலாம் !…
இதற்காகவா அழைத்தாய் ?
எனை இதற்காகவா அழைத்தாய் ?
ஆழ பதிந்து விட்டாய்
இனி மீள முடியாது !
எனை இரண்டாய் பிளந்தாலும்
உன் நினைவு அகலாது !..
உலகத்தின் உச்சியில் உன் பெயரை
உரக்க சொல்ல வேண்டும் !
விரகத்தின் உச்சியில் எனை நீ
கட்டியணைத்து கொள்ள வேண்டும் !
இதிகாச காதல்கள் நம்முன்
மண்டியிட வேண்டும் !
புதிதாக காதல்கள் நாம்
கண்டு உணர வேண்டும் !…
நீ ‘உம்’ எனும் அக்கணம்
உலகத்துக்கு
புதியதோர் காதலர் தினம் !
உலகமே காத்திருக்கிறது
புத்தம் புது
காதலுக்காக !!!